Θυμάσαι;

Θυμάσαι που έτρεχα από πίσω σου σαν χαζός;
Νόμιζα πως θα με θεωρήσεις περίεργο...
Αλλά δεν το έκανες...
Θυμάσαι την μέρα που σου είπα πως μου αρέσεις;
Νόμιζα πως θα με βρίσεις...
Αλλά δεν το έκανες,,,
Θυμάσαι την μέρα που σου είπα πως σε αγαπώ;
Νόμιζα πως θα μου πεις πως είναι νωρίς ακόμα...
αλλά δεν το έκανες...
Θυμάσαι ένα βράδυ που γύρισα στο σπίτι αργά σουρωμένος.
μου έριξες νερό στο πρόσωπο και με έβαλες να κοιμηθώ..
Το πρωί μου έκανες καφέ, ζωγράφισες μιά καρδούλα
κι έβαλες στην μέση ένα ντεπόν...
Την ώρα που πήγα να πλυθώ είδα τον λαιμό μου
γεμάτο πιπιλιές από κάποιον άλλο...
Τις είχες δει φυσικά το βράδυ...
Ήμουνα σίγουρος πως θα με βρίσεις και θα με παρατήσεις...
Αλλά δεν το έκανες.,..
Όταν επέστρεψες στο σπίτι, πήγα να μιλήσω,,,
έκανα ώρες πρόβες με διάφορα σενάρια μες το μυαλό μου,..
Μόλις πήγα να μιλήσω, έβαλες το δάχτυλο σου στο στόμα μου
και μ ένα ζεστό χαμόγελο μου είπες-. μην πεις τίποτα:
Με ρώτησες αν σ αγαπώ, έγνεψα ναι , μ αγκάλιασες και είπες
τότε τίποτα δεν έχει σημασία...
Θυμάσαι την μέρα που βγήκες απ¨το μπάνιο
και μ έπιασες να σκαλίζω το κινητό σου;
Νόμιζα πως θα απογοητευτείς και θα θυμώσεις,
αλλά δεν το έκανες...
Μ αγγάλιασες και μου είπες ΅¨μωρό μου αν δεν αποφασίσουμε να
πάρουμε το ρίσκο να εμπιστευόμαστε απόλυτα ο ένας τον άλλον,
δεν θα καταφέρουμε ποτέ να μετουσιώσουμε τον έρωτα σε αγάπη.΅΅
Θυμάσαι την ημέρα που βγήκα με συναδέλφους και ήπιαμε πολύ...
Με έβαλες να σου υποσχεθώ πως θα πάρω ταξί για να γυρίσω.
Το υποσχέθηκα - μα δεν το έκανα...
Στο νοσοκομείο φοβόμουνα πως θα μου πεις ως εδώ....
Μα δεν το έκανες...
Θυμάσαι πόσα βράδυα στο σπίτι παραλυμένος απ τον πόνο
μέσα στα νεύρα σου φώναζα και σε έβριζα για φανταστικούς λόγους;
Πίστευα πως μιά μέρα θα μου κοπανήσεις την πόρτα στο πρόσωπο και θα χαθείς...
Αλλά δεν το έκανες...
Θυμάσαι την μέρα που ήρθαν στο σπίτι οι φίλοι σου
και πήγα για ύπνο νωρίτερα,
και τους άκουσα να σου λένε ¨¨ θα πρέπει να βρεις την δύναμη να τον αφήσεις...
δεν θα χαλάσεις την ζωή σου μένοντας μαζί του¨¨
Νόμιζα πως θα συμφωνήσεις - και δεν θα σε κατηγορούσα...
Αλλά δεν το έκανες...
Σε άκουσα να τους διώνχεις λέγοντας τους πως αν δεν κατανοήσουν
το γιατί ήταν μεγάλη καφρίλα αυτό που είπαν να μην σου ξαναμιλήσουν...
Η καρδιά μου πετάρισε εκείνο το βράδυ όπως την μέρα που σε πρωτοφίλησα...
Θυμάσαι την μέρα που ήθελα να πάμε στο λάιβ σε εκείνο το απόμερο μπαράκι,,,
πήρες τηλέφωνο και σου είπαν πως είναι σχεδόν αδύνατη η πρόσβαση
για άτομα με καροτσάκι...
Σου είπα δεν πειράζει ....σιγά το λάιβ και ήμουν σίγουρος πως θα συμφωνήσεις,,,
Αλλά δεν το έκανες...άφησες το καροτσάκι στο αυτοκίνητο
και με πήγες κουβαλητό αγγαλιά ως εκεί...
Θυμάσαι...θυμάσαι...πόσα να γράψω;;;...
Κι αν τα γράφω όλα αυτά τώρα εδώ, είναι για να σου πω
πως είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο
επειδή δεν έκανες ποτέ τίποτα απ ότι πίστευα πως θα κάνεις...

@Georgios Papadakis